Rozdział 6

                                        C.D.N. :-)



W drzwiach stała Stormie! Nie wierzę!
-Stormie!- krzyknęłam wesoła i zdziwiona oraz mocno ją przytuliłam.
-Sara!- krzyknęła i odwzajemniła mój gest- Jak ja cię dawno nie widziałam. Ale wypiękniałaś- dodała.
-Ty za to nic się nie zmieniłaś- powiedziałam wesoła. Znowu ją widzę! Ale się cieszę!
-Chodź do reszty- powiedziała i pociągnęła mnie do ogródka. Wszyscy już tam byli.
-Sara?- krzyknął Mark.- To ty?!
-Tak!Miło cię znów widzieć!- zaśmiałam się i go przytuliłam. Oczywiście odwzajemnił mój gest. Rodzeństwo Lynchów i Ell dziwnie na nas patrzyli.
-To wy się znacie?- zapytał zdezorientowany Riker i objął mnie w pasie.
-Tak- powiedziałam. Wszyscy usiedliśmy do stołu (był w ogródku ~~od aut.). Jasne, jest to, że usiadłam obok Rikera.
-To... Jak wy się poznaliście?- zapytał ciągle zdezorientowany Ryland.
-To było dawno temu...- zaczęła Stormie-  Pojechałam do mojej przyjaciółki do Francji, wy byliście wtedy jeszcze mali. Wraz z Markiem, waszym ojcem dowiedzieliśmy moją znajomą ze studiów- Camille Larence. Okazało się, że musi ona wyjechać z mężem na dwa tygodnie w mojej i jej sprawie. Ja zostałam z dziesięcioletnią Sarą i się nią razem z Markiem opiekowaliśmy. Sara często chodziła do takiego chłopczyka, pozwalałam jej na to. Kiedy matka Sary się o tym dowiedziała zerwała z nami kontakt- Stormie posmutniała.
-Aaaa.... To wszystko jasne- powiedział Rocky i zaczął jeść kiełbasę, którą przed chwilą Mark mu dał.
-Ale nie rozumiem jednego, dlaczego zerwała kontakt?- zapytała Delly i spojrzała na mnie. Spojrzałam niepewnie na Riker i westchnęłam. Pora mu to powiedzieć.
-Bo..... moja mama nie toleruje moich chłopaków- ponownie westchnęłam i znowu spojrzałam na Rikera.
-Czyli, że co? Riker dostanie po  łbie?- zaśmiał się Ellington, a z nim Rocky. Ja jednak nie. Znowu to do mnie wróciło. Miałam o tym zapomnieć i już się udawało, ale to wróciła jak boomerang i z podwójną siła. Łzy zaczęły mi lecieć. Wtuliłam się mocno w mojego ukochanego blondyna, a on objął mnie ramieniem.
-Przepraszam- powiedzieli naraz Ratliff i Rocky. Uśmiechnęłam się do nich lekko. Delly podała mi chusteczkę, a ja wytarłam nią oczy. Na szczęście mam makijaż wodoodporny.
-Opowiadaj.-zachęciła blondynka.
-Kiedy miałam 14 lat, przyprowadziłam do domu pewnego chłopaka. Ja cię... On był taki super, zabawny, miły,  czasem poważny. Ale miął dwie wielkie wady: po pierwsze: nienawidził muzyki, po drugie: był brunetem, a ja mam słabość tylko do blondynów- uśmiechnęłam się lekko do Rikera.
-No, bracie, nieźle trafiłeś!- zaśmiał się Ryland i poklepał blondyna po plecach.
-Mów dalej- ponagliła Delly.
-No i byłam w nim zabójczo zakochana. No i przyprowadziłam go do domu. Mój ojciec bardzo go polubił, ale matka nie. Jak się później dowiedziałam od mojej przyjaciółki Juliet, kiedy Jacob- mój chłopak przyszedł do mnie do domu, a ja poszłam do sklepu.  Według Juliet, która wszystko widziała i słyszała moja matka zaczęła się na niego wydzierać i wyklinać, wyzywać i zaczęła go bić. Chłopak złamał nogę, kiedy moja matka wyrzuciła go za drzwi, a przed drzwiami były schody. Później dzwoniłam do niego mnóstwo razy i pisałam SMS, ale urwał kontakt. Miałam po raz pierwszy tak naprawdę złamane serce- przy ostatnich słowach łza poleciała mi z oka. Riker przytulił mnie mocniej.
-A tak a pro po to kto zepsuł moją gitarę?!- krzyknęłam zła i spojrzałam na Ella i Rockiego, którzy chichotali, jednak ich miny zrzedły kiedy spojrzeli na moją twarz.- Co z nią zrobiliście?- zapytałam ciągle zła, ale już spokojniejszym tonem.
-No bo to był przypadek... My nie chcieliśmy... Naprawdę nam przykro...- jąkali się chłopaki.
-Ta gitara kosztowała mnie 3 tysiące dolarów!!! Zbierałam na nią 5 lat!- znowu się uniosłam, ale Riker mnie uspokoił całując w szyję i policzek.
-Rocky, Ratliff zepsuliście tą gitarę?- do jakże interesującej rozmowy dołączyła się Stormie.
-No.... Ale to był  przypadek- powiedział Ell i spuścił głowę.
-Ile ta gitara kosztowała?- zapytał Mark siadając do stołu.
- 3 tysiące, zbierałam na nią przez 5 lat- westchnęłam.
-No to chłopaki odkupujecie gitarę- powiedziała kończąc temat mama dzieci.
-Ale jest jeszcze jeden taki tyci problemik- powiedziałam.
-Jaki?- zapytał Ross.
-Takiej gitary już się raczej nie kupi. Była to gitara, którą kupiłam kiedy miałam 12 lat. Edycja limitowana od mojego ulubionego francuskiego piosenkarza wraz z jego autografem- Christophe Maé- powiedziałam imię piosenkarza z francuskim akcentem.
-Co? Kto to?- zapytał Riker.
-Ja wiem! Taki gościu co ma całkiem fajne piosenki.- powiedział RyRy, a wszyscy spojrzeli na niego z miną: "Skąd ty to wiesz?"- No co? Jestem DJ em i wiem takie rzeczy- zaśmialiśmy się wszyscy. 
Reszta wieczoru minęła nam całkiem fajnie. Wspólnie gadaliśmy i śmialiśmy się. Stormie doszła do wniosku, że Rocky i Ell kupią mi nową gitarę i załatwią autograf Christophe Maé. Kiedy się dowiedzieli ich miny były niezłe. Trochę przestraszone, nie wiedzące co i jak mają to zrobić. Ciekawe czy rzeczywiście uda im się to, ponieważ Christophe Maé skończył z koncertami i obecnie nie wiadomo gdzie on przebywa. Haha!! Ale wpadli! Mogli nie tykać mojej gitary. 
Dochodziła już północ i kończyliśmy imprezkę. Chłopaki oglądali telewizję jakiś horror, a dziewczyny, czyli ja, Rydel i Stormie sprzątałyśmy.
-Chłopaki nieźle się nachlali. Rano będzie kac- zaśmiałam się.
-No, ale mieli powód- odpowiedziała Stormie zmywając naczynia.
-Tak, związek Rikera i Sary- dodała Rydel- Jakby się zastanowić jesteś taką pierwszą odpowiednią dziewczyną mojego brata.
-Co to znaczy "odpowiednią?"- zapytałam lekko zdziwiona. O co jej chodzi?
-No wiesz... Kiedyś Riker przychodził z takimi głupimi dziewczynami. Uhh... No normalnie jakieś nienormalne. Były z nim tylko dla sławy i kasy. A Riker był ślepy, miał ich chyba z 5 i teraz jego fanki są bardzo uczulone na jego dziewczyny, więc uważaj- ostrzegła mnie blondynka. Dobrze wiedzieć. Najbardziej upici byli Ross i.... Riker! Tak, dokładnie. Będzie problem. Kiedy już skończyłyśmy sprzątać dochodziła 1.00. Stormie już poszła, Mark i chłopaki też. Zostali ci najbardziej nachlani.
-Delly robimy plan- powiedziałam szeptem, ponieważ blondyni byli już nieprzytomni- Po pierwsze: ile oni tego wychlali?! A po drugie: robimy tak, ja biorę Rikera i kładę go w łóżku, a ty bierzesz Rossa i kładziesz go w łóżku. Ja idę do łazienki Rikera i biorę prysznic, a ty do Rossa idziesz i bierzesz prysznic....
-Chwila! Czemu do Rossa skoro mam swoją?- zapytała.
-Bo... Tak będzie fajniej. No wiesz... Ja biorę Rikera i u niego prysznic, a ty do Rossa, ok?- zapytałam a dziewczyna przytaknęła.
-.... Więc bierzesz u niego prysznic i w piżamach idziemy do naszego- powiedziałam naszego, bo Delly uważa, że to teraz nasz pokój- pokoju i tam się spotykamy na ploteczkach i w ogóle. Pasuje?- ponownie zapytałam tym razem jednak ja generał.
-Tak jest kapitanie!- powiedziała blondynka i zasalutowała mi. Zachichotałyśmy, a potem wcieliłyśmy nasz plan w życie. Wzięłam Rikera pod ramię i poszłam do jego pokoju. Fakt, ciężko było na schodach, ale ja i Delly, która szła z Rossem za mną poradziłyśmy sobie. Weszłam z Rikiem do jego pokoju. Panował tu lekki bajzel. Ostrożnie zapaliłam światło, a Riker otworzył lekko oczy.
-Gdziee... ja.. jesem?- wybełkotał.
-W swoim pokoju, a teraz idziesz spać- powiedział zimnym tonem. I tak ma być. Nie żadne kochanie, kiedy on jest nachlany. Chłopak był DZIWNIE posłuszny. Może tak ma pod wpływem alkoholu? Nie wiem. Położyłam go na łóżku i przykryłam kołdrą. Złożyłam na jego ustach delikatny pocałunek, który on odwzajemnił równie delikatnie. Wzięłam moją torbę i poszłam do łazienki. Wzięłam szybki prysznic i uczesałam włosy. Kiedy wychodziłam z pokoju blondyna weszłam do "naszego" pokoju, czyli mojego i Rydel. Dziewczyny jeszcze tam nie było, więc postanowiłam skoczyć szybko do kuchni. Otworzyłam lodówkę i zgarnęłam dwie puszki piwa. Kiedy znowu weszłam do pokoju, Rydel już tam siedziała. Pokazałam jej moją zdobycz, a ona się zaśmiała. Zaczęłyśmy gadać na różne tematy i przeglądać czasopisma o gwiazdach. 
O ok. 3.00 kiedy miałyśmy iść już spać usłyszałyśmy walenie do drzwi i wrzaski.
-Sara!
-Sara!- ktoś krzyczał i wtem do pokoju wparowała bardzo zła, zdenerwowana, a nawet rozświeczona....





Przepraszam, że takie krótkie, ale dzisiaj nie miałam internetu, a wieczorem nie chce mi się pisać.
Dobranoc :3